I'm vertical

i just arted

Friday, August 10, 2007

Monday, August 6, 2007

Σπίτι του.

Κάθομαι οκλαδόν
τώρα που λείπει
στην αγαπημένη του καρέκλα.
Εκείνη με τα ροδάκια.
Τη μπλε.
Στριφογυρίζω σα παιδί.
Με κάνει παιδί.
Μικρό.
Και αυτός.
Και η καρέκλα του.
Οι τοίχοι χρωματιστοί.
Μωβ.
Μπλε.
Κίτρινο.
Λαχανί.
Πρώτη φορά βλέπω
τόσο χρώμα
τόση ζεστασιά
τόση αγάπη.
Πίνω καφέ.
Τον ίδιο με αυτόν σπίτι.
Μόνο που εδώ είναι πιο γλυκός.
Πολύ πιο γλυκός.
Το πρωινό είναι μεγάλο.
Μοιάζει σαν εποχή.
Από μόνο του.
Μικρή. Δροσερή. Εποχή.
Έχει κήπο.
Με γάτες. Πουλάκια. Ζουζούνια.
Από αυτά που φοβόμουν μικρή.
Ανοίγω κάθε τόσο το παράθυρο.
Βγαίνω στη βεράντα.
Κοιτάω.
Άπειρο.
Θα έρθει σε λίγο από τη δουλεία.
Γυρίζω πίσω.
Κάθομαι στη τσουλιστή.
Αγαπημένη.
Μπλε.
Καρέκλα.
Και.
Τον.
Περιμένω.
Εδώ.
Σπίτι.