Μεγάλες. Σα χρόνος.
Βουβός.
Καταθλιπτικός.
Σα χρόνος. Κακός.
Και εσύ.
Έξω από αυτόν.
Να τον σταματάς.
Να τον μειώνεις.
Κάτι δυνατά χέρια που έχεις.
Σα προστατευτικές τανάλιες.
Με κλείνουν μέσα.
Με προστατεύουν.
Λίγα μηνύματα στο κινητό.
Ενθαρρυντικά. Πολύ.
Όλοι λένε για τη δυναμή μου.
Εγώ γιατί δε την βλέπω?
Στεναχωρήθηκα πολύ.
Όχι για μένα
αλλά για σένα.
Που αισθάνθηκα να μη σε στηρίζω.
Όταν έπρεπε.
Αντί να πέφτω.
Αλλά..
δε με όριζα.
Συντεταγμένες στο μηδέν.
Και συ.
Καλός. Δεχτικός. Υπομονετικός.
Να με ορίζεις.
Να τραβάς γραμμές.
Να τις ζουπάς.
Να με οριοθετείς.
Και εγώ.
Να τις νιώθω.
Στη πλάτη. Βαθιά.
Να με αλλάζουν.
Προς τα πάνω.
Ξόρκισες τα άσχημα.
Τα δυσάρεστα.
Και εσύ μαζί με μένα.
Πάνε πια αυτά.
Τελείωσαν.
Μας τελείωσαν.
Δε δίνω άλλο κλάμα.
Τα ξόρκισα.
Και τον ορισμένο χρόνο μου
μακρία σου.
Και τον καρκίνο του πατέρα μου.
Ξημερώνει τώρα πια έξω.
Και με κάνεις και βλέπω ήλιο.