Εσύ. Ένα να λες..

Εσύ, που με ξυπνάς με τα χάδια, τα φιλιά σου
που με κοιμίζεις κάθε βράδυ στη κοιλιά σου, στην αγκαλιά σου.
Eσύ που είσαι σοκάκι έτοιμο να σε διαβώ,
που μου δίνεις φωτιά να ανάβω το σύμπαν σου.
Εσύ, που φέρνεις τα πουλιά κάθε πρωί & τραγουδάνε,
που ξημερώνεις ζεστό καφέ.
Εσύ, που είσαι η μωβ κλωστή δεμένη στο καρπό μου,
που είσαι ο χάρτης μου, η ευχή μου & ο εαυτός μου.
Εσύ, που είσαι εδώ για μένα,
που με φροντίζεις σα παιδί μικρό, που μου μαθαίνεις.
Εσύ, που με διαβάζεις σα βιβλίο ανοιχτό,
που με προσμένεις.
Εσύ που βλέπεις τη σκιά μου,
που με'χεις σα Παναγιά, δικιά σου.
Εσύ που είσαι στα μπλε, στα κόκκινα,
που είσαι στα μέσα και τα έξω μου.
Εσύ, που είσαι όλες οι μελωδίες μαζεμένες στα αυτιά μου,
που κρατάς στη παλάμη σου τα όχι και τα ναι μου.
Εσύ, που δε νυστάζεις αν δε κοιμηθώ εγώ πρώτα,

που μ'αγαπάς με ψυχή & σώμα.

Εσύ που είσαι στα γρήγορα βηματά μου,

που με'χεις κοντά σου.

Εσύ, που μου χαμογελάς,

μου κλείνεις το μάτι,

που μ'αγκαλιάζεις,

που βάζεις παρόν και μέλλον.

Εσύ που είσαι το εγώ μου.