I'm vertical

i just arted

Sunday, May 20, 2007

Μετράω.

Αργό Σαββατοκύριακο.
Σχεδόν βασανιστικό.
Σάββατο. Γεννέθλια.
Δουλειά.
Ομιλίες.
Χειραψίες.
Ο τάδε. Ο άλλος τάδε.
Κάθομαι κάπου στην άκρη και πίσω.
Μακρύα από όλους τους άλλους εκπροσώπους τύπου.
Σχεδόν αντικοινωνική.
Έχω το ακουστικό μου.
Το μικροφωνό μου.
Τα χαρτιά μου.
Τις σημειώσεις.
Γράφω.
Ξαφνικά κάποιος με σκουντάει.
Ελληνίδα.
Να καθίσω;
Του γνέφω. Ναι.
Νεαρός.
Αρχίζει να μου μιλάει.
Τον αγνοώ.
Όχι επιδεικτικά.
Υποτίθεται ακούω.
Μα πως να ακούσεις με τα ματζαφλάρια στα αυτιά;
Και να ήθελα δηλ..
Με σκουντάει.
Τι κάνεις εδώ;
Του εξηγώ.
Έχω μια καρέκλα με το ονομά μου.
Στην πρώτη σειρά.
Δε κάθομαι εκεί.
Μ'άρεσε πάντα η γαλαρία.
Ξαφνιάζεται.
Εσύ; Ρωτάω.
Είμαι μαθητής. 2 Λυκείου.
Με πιάνουν κάτι γέλια.
Είμαι πολύ μεγαλύτερή σου.
Δε νομίζω.
Με ξαναπιάνουν.
Του εξηγώ.
Κλείνω άλλο ένα χρόνο σήμερα.
Μου παίρνει τα χαρτιά.
Μου ζωγραφίζει κάτι μπαλόνια.
Ένα Χρόνια Πολλά.
Μου το υπογράφει.
Χαμογελάει.
Πόσο είσαι 19; Εγώ 17.
Σκέφτομαι.
Μπας και όντως κόλλησα στα 19.
Μπα..
Του ρίχνω.. κάμποσα..
Του το λέω. Δε με πιστεύει.
Είναι δυνατόν.
Όλοι οι τρελλοί σε μένα.
Πείσμωσε.
Λες και του το'χα υποσχεθεί να γνωριστούμε.
Μύριζε μωρουδίλα.
Καθόταν απλά.
Σχεδόν ευλαβικά.
Στο διάλλειμα, μου φέρνει να φάω.
Άρχισε να με τραβά από το χέρι.
Να με σέρνει στους διαδρόμους.
Ξαφνικά χαθήκαμε.
Ακούω μια φωνή στο πλήθος.
Κοπελιά..
Κοπελιά..
Madame Figaro.
Κοπελιά Figarooooo...
Τον βλέπω να μου γνέφει από μακρυά.
Με είχε κάνει ρεζίλι με την αθωότητά του.
Γέλασα όμως πολύ.
Με την επιμονή του.
Έπρεπε να φύγω.
Να ρυθμίσω τα διαδικαστικά της συνέντευξης.
Δε χαιρετιθήκαμε.

Βράδυ.
Γέλια.
Παρεούλα.
Τα γνωστά. Τα αγαπημένα πρόσωπα.
Μαργαρίτες Φράουλα.
Πολλές.
Γέλια.
Ένα κερί σε ένα κέικ σοκολάτας.
Ευχή.
Το σβήνω.

Κυριακή πρωί.
Άργησα.
Κάθησα στη μεγάλη βεράντα.
Μια κούπα καφέ. Γλυκός.
Θάλασσα.
Βράχια.
Μουσικές.
Ηρεμία.
Σκέψεις.
Μοναξιά.
Κλείνω τα μάτια.
Με φωνάζουν.
Έχω δυο συνεντεύξεις.
Τον προσωπικό μου μεταφραστή.
Τον φωτογράφο μου.
Μόλις καταλαβαίνει ο κόσμος τη δουλειά μου.
Χαμογελάει.
Ποιόν έχεις δει από κοντά;
Όλο κουτσομπολιά.
Δεν απαντώ.
Ο μικρός έρχεται.
Κάπου σε ξέρω εσένα.
Χαμογελάει.
Μου δίνει το τηλέφωνό του.
Χαμογελάω.
Αύριο γράφει Αρχαία Κατεύθυνσης.


Σπίτι.
O Elvis Costello ουρλιάζει
στην άκρη του δωματίου.
Κάθομαι κάτω.
Σκέφτομαι..
Τι πείσμα έχει ο κόσμος.
Αυτός που δε θέλω.
Αλήθεια.
Κοιτάω πάνω.
2 κάρτες.
Του Πέτρου και της Δέσποινας.
Με κολλημένα κοχύλια μέσα.
Μυρίζει θάλασσα.
Ωραία Θάλασσα.
Όχι φουρτουνιασμένη.
Μετράω ευχές.
Δώρα.
Σα μικρό παιδί.
Γίνομαι μικρό παιδί.
Βλέπω ένα μήνυμα.
Με στεναχωρεί. Ξανά.
'Δε ξέρω ποιός από τους 2 έχει γεννέθλια σήμερα.
19 ή 29;
Χρόνια Πολλά'.
Συνειδητοποιώ.
Είμαστε συνδεδεμένοι.
Και ας είμαστε χωριστά.
Όχι ότι είμασταν και ποτέ μαζί.
Το δικό μου μαζί.
Μπορεί αυτό να ήταν μόνο το δικό του.
19 εγώ.
Ο άντρας με το μπουφάν, 29.
Δε πήρε να ευχηθεί.
Δεν έχει αξία πια.
Ούτε ο τρόπος που κάθεται Πέτρο..
Ούτε το τρόπος που μιλάει.
Γιατί όλα αυτά δε γίνονται για μένα.
Και για αυτό δε τα θέλω.
Εγώ δε τα θέλω.
Εγώ.
Δυστηχώς. Ερωτεύομαι αυτά.
Τα μικρά. Τα καθημερινά.
Τις μυρωδιές. Τις εικόνες.
Όταν λοιπόν τα έβλεπα αυτά.
Τα ερωτευόμουνα.
Δεν έβλεπα άλλα.
Την άλλη.
Τώρα που βλέπω αυτή. Δε βλέπω τα ωραία.
Και έτσι.. δεν υπάρχει έρωτας.
Ευτυχώς Πέτρο.
Καιρός λοιπόν να πάμε παρακάτω.
Ακριβώς όπως μου λες.
Αυτό.
Αρκεί να βρώ το δρόμο.
Όχι το σωστό.
Το δικό μου.

8 comments:

Aggelos Spyrou said...

Χρόνια πολλά για χθες,
για σήμερα,
για αύριο,

για κάθε μέρα...

Να ζεις ό,τι αξίζει,
ό,τι μυρίζει όμορφα,
ό,τι χαιδεύει τα αυτιά,

να ζείς...

Να αφήνεις ανθρώπους,
καλούς ή κακούς,
μεγάλους ή μικρούς,
όμορφους ή άσχημους,
πλούσιους ή φτωχούς,
να μπαίνουν στη ζωή σου,
να τους γελάς,
να σου γελάνε,
να τους μιλάς,
να σου μιλάνε,
να τους αγκαλιάζεις,
να ντρέπονται...

Να κοκκινίζουν...

Να αναπνέεις το οξυγόνο της φύσης,
να εκπνέεις με ανακούφιση,
να γαληνεύεις
και να ξεχνάς αυτά που σε πίκραναν.

Κι αν καμμιά φορά, τα βράδυα,
έρθει κάποιο δάκρυ,
για πόνο παλιό,
περασμένο,
ακίδα που έχει σκαλώσει στην καρδιά,
τότε να θυμάσαι:

Η ζωή έχει χαρά και πόνο,
κι εσύ ταξιδεύεις ανάμεσά τους
πάνω σε άσπρο σύννεφο,
κοιτάς από ψηλά, και ξέρεις
ότι κρατάς το τιμόνι στα χέρια σου.

Μαζί με όσους μπορούν να ξεχωρίζουν τα συναισθήματα.

Μεγάλο το σχόλιό μου,
σχεδόν post,
αλλά ... έτσι μου βγήκε. Αυθόρμητα.

Χρόνια Καλά. Μονόδρομος.

0:)

Passionaria said...

Κοριτσάκι μου γλυκό!!!
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΕΙΣ!
Ό,τι επιθυμείς!
Εγώ σου εύχομαι να κλείνεις πάντα τα 19!
Και να γράφεις πάντα σα να είσαι 19! (ναι και αυτό ευχή είναι!)
Πολλά χαμόγελα!
Αγκαλιές!
Φιλιά!

Antoin... said...

Την τελευταία μου ανάρτηση την σήκωσα 0015 της Κυριακής.
Στο τέλος σου έγραφα χρόνια πολλά.
Ο δαίμονας όμως του τυπογραφείου, έβαλε κάτι πραματάκια ανάμεσα στις λέξεις και αναγκάστηκα να κάνω edit το post σήμερα το πρωί.
Καθώς όμως το post σηκώθηκε πάλι, στη θέση των ευχών βγήκαν κάτι παύλες.
Το αφήνω έτσι, γιατί τρίτη και φαρμακερή δεν ξέρουμε τι μπορεί να τύχει.
Άλλωστε τώρα το ξέρεις...

Χρόνια καλά..!

Buddy System said...

εισαι πανω στο δρομο σου κλεισε τα ματια σου, παρε μια βαθια ανασα, θα χαλαρωσεις και οταν τα ξανανοιξεις θα δεις την ευθεια μετα τη δυσκολη ανηφορικη στροφη...ξερεις εσυ στρουμφιτα !!!

Marilou said...

axoy ti glika paidia poy eiste!
me sigkinisate!!!!
aggele odws.. exeis dikio. telika prepei na kolimpiseis gia na vgeis sti steria. ayto allwste einai kai to wraio, etsi de lene??!!! se eyxaristw para poli gia olo ayto to iperoxo keimeno! xairomai poy to kate8eses edw! einai pragmatika dwro!
passionaria moy! se eyxaristw poli!
eisai poli glikia!
adapodidw tis eyxes!
na'sai kala!
antoin.. de to pira eidisi!
ti gkademia.. erxomai apo ekei na dw..
alla mono kai mono poy to skeftikes kai to prospa8ises gia mena leei polla!
se eyxaristw para poli!
Petro, seyxaristw! ton teleytaio kairo odws, eixame polles strofes.. hehehhe polles...
alla poy 8a paei.. 8a tis siderwsw se ey8eies..
de pame gia kanena kafe?? my treat gia ti giorti moy.. tixerakiaaaa
hehehhe
filakia polla se oloys!
sas eyxaristw poli!!!
na ste oloi kala!!!
xxxx

CrazyCow said...

Χαιρετώ σε...

Πρώτη φορά σε διαβάζω...

Έχει κάτι διαφορετικό εδώ μέσα...

Δεν ξέρω τι, αλλά μυρίζει όμορφα... :)

Χρόνια πολλά :)

Καλώς σε βρήκα...

sunday said...

Χρόνια πολλάαααααααααααα!!!! :D
(πάντα καθυστερημένος)

Marilou said...

Crazycow καλωσόρισες!
Χαίρομαι που.. μπορείς να με μυρίσεις. Και που όλα αυτά είναι όμορφα!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!
Sunday σε ευχαριστώ πολύ!!!
Να'σαι καλά!
Φιλάκια πολλά
Καλημέρες.. απ'ότι βλέπω από το παράθυρο.. μάλλον βροχερές!
χ