I'm vertical

i just arted

Tuesday, February 6, 2007

Τσουπ

Σήμερα μετά τη δουλεία, κουρασμένη και ταλαιπωρημένη αποφάσισα για κακή μου τύχη να πάω σούπερ μάρκετ. Για να καταλάβαιτε όσοι δεν ξέρετε.. το σούπερ μάρκετ καλό είναι όταν αποφασίζει κάποιος να πάει, η τοποθεσία του όμως είναι λίγο επικίνδυνη.. βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το γραφείο του τύπου με το μπουφάν. Περπάταγα εγώ, αμέριμνη. Άβαφτη - το κυριότερο - χέστηκα αν ήμουν αμέριμνη και δε το περίμενα να πω την αλήθεια - και τσουπ. Μπροστά μου. Πωωω..Αυτά τα σκηνικά παίζονται εκεί που δε το περιμένεις και βρίσκεσαι σα μαλάκας στη μέση του δρόμου να κοιτάς. Να προσπαθείς να χαμογελάσεις και να δέιχνεις ότι χαίρεσαι και ότι δε σκέφτεσαι μήπως πετάνε τα μαλλιά μου..μήπως δείχνω σα καθυστερημένο.. κτλ κτλ
Καλά εγώ, εσύ τι νέα? Θα το ρώτησα και τριάντα φορές από την αμηχανία μου..
Τι νέα.. Τέσσερις βδομάδες έχουμε να ειδοθούμε και ομόρφυνε. Πως γίνεται αυτό ρε γαμώτο?! Δεν μπορεί κανείς να μου το εξηγήσει.. και μετά έχεις και το σοφό κύριο Φ. να λέει για αυτό είναι ο έρωτας για να σε παιδεύει. Ε.. τόοοοοοσο πολύ παίδεμα δε το θέλω. Δεν ευχαριστιέμαι τίποτε. Έχασα ήδη δύο Σ/κου να περιμένω τηλέφωνο. Πολύ.
Τώρα χαρούμενος με αγκάλιασε. Με φίλησε.. Υποσχέθηκε θα τα πούμε. Κλασσικά. Θα σε πάρω τηλέφωνο να κανονίσουμε καφεδάκι. Εγώ κούνισα το κεφάλι μου. Σιγά ,μη πάρει. Εδώ δεν έπερνε τηλ στις καλές στιγμές, τώρα θα πάρει. . και καθώς έφευγα λέει
το σκέφτηκα καλά.. και ναι θέλω να με πας μια βόλτα..
έλιωσα
έφυγα
και δεν γύρισα και το κεφάλι μου πίσω, μη το πάρει και πάνω του.
Τώρα.. παρακμή. Ξανά και ξανά περνώ από το ίδιο στάδιο. Δεν αξίζει. Δεν αξίζει. Δεν αξίζει.. Αυτό λέω στο εαυτό μου.
Ήταν ο μόνος άνθρωπος που μου λέει ότι οδηγώ σα το Χάρο, εδώ και μήνες ορκιζόταν ότι δεν πρόκειτω να μπει στο αυτοκίνητό μου.. και τώρα. Να πάμε βόλτα.. λίγο αργά..
Εγώ πάντως σούπερ μάρκετ δεν ξαναπάω. Το δηλώνω.

1 comment:

Bliss said...

8a ksanapas kai an ton deis 8a tou peis fugame!
:-)

anteeee